تاثیر و ماندگاری یک دوره تمرینی عصبی عضلانی بر تقارن تعادل ورزشکاران مبتلا به اسپرین مزمن مچ پا

مجله ارتقای ایمنی و پیشگیری از مصدومیت ها

دوره ۵ – شماره ۳ – سال ۱۳۹۶

نویسندگان : الناز ذهبی ، مهسا محمدجانی ، فاطمه علیرضایی نقندر ، سید علی اکبر هاشمی جواهری

چکیده :

سابقه و هدف : اسپرین مچ پا یکی از شایع ترین آسیب های ورزشی است که باعث بروز ناپایداری های مزمن در مفصل و اختلالات زیادی در الگوی حرکتی فرد و عدم تقارن در عملکرد اندام تحتانی می شود. هدف از این مطالعه بررسی اثر تمرینات عصبی-عضلانی بر تقارن تعادل در افراد مبتلا به اسپرین مزمن مچ پا می باشد.

روش بررسی : در این مطالعه نیمه تجربی جامعه آماری متشکل از دختران ورزشکار منتخب از رشته های ورزشی با دامنه سنی ۲۶-۱۹ سال بود.۲۰ آزمودنی مبتلا به بی ثباتی مزمن مچ پا به شیوه نمونه گیری هدفمند و در دسترس انتخاب شدند. تمرینات عصبی-عضلانی به مدت ۶ هفته و ۳ جلسه در هفته اجرا شد و تعادل آزمودنی ها روی هر دو پای آسیب دیده و سالم، قبل، بعد از اجرای تمرینات و پس از یک ماه بی تمرینی به وسیله دستگاه تعادل سنج بایودکس اندازه گیری شد. تجزیه تحلیل داده ها با استفاده از آزمون های آماری آنالیز واریانس با اندازه های تکراری و تی همبسته در سطح معناداری (۰۵/۰>p) انجام شد.

یافته ها: نتایج نشان داد که بین تعادل در پای سالم و آسیب دیده در مرحله پیش آزمون تفاوت معناداری وجود داشت (۰۵/۰=p). علاوه بر این در مرحله پس آزمون ۱و۲ تفاوت معناداری بین دو پا مشاهده نشد (۰۵/۰<p).

نتیجه گیری : اسپرین مچ پا باعث عدم تقارن تعادل در دو پا می شود که تمرینات عصبی-عضلانی باعث بهبود تعادل یکسانی روی هر دو پا شد و عدم تقارن تعادل را جبران کرد. بعد از گذشت یک ماه بی تمرینی تقارن تعادل در هر دو پا حفظ شد.

واژه‌های کلیدی :  اسپرین مچ پا ، تعادل ، عدم تقارن ، تمرینات عصبی – عضلانی ، ماندگاری

<< ادامه مطلب را در فایل پیوست مطالعه فرمایید >>