تأثیر کوررنگی در سوانح ترافیکی

مجله ارتقای ایمنی و پیشگیری از مصدومیت ها

دوره ۴ – شماره ۳ – سال ۱۳۹۵

نویسندگان : علیرضا رحیمی کلور , امیر مسعود رحیمی

چکیده :

سابقه و هدف: عوامل بروز تصادفات به سه عامل انسان، وسیله نقلیه و محیط یا جاده تقسیم‌ بندی می شود. بر اساس مطالعات سهم انسان در بروز تصادفات بیش از نود درصد می باشد. بینایی یکی از حواسی است که به‌طور مطلق برای رانندگی ایمن لازم است. هدف مطالعه، بررسی تأثیر کوررنگی رانندگان در سوانح ترافیکی بود.

روش بررسی: مطالعه به‌ صورت مقطعی و طی سال‌های ۹۴- ۱۳۹۱ بر روی ۲۰۸۹ راننده متقاضی کارت سلامت رانندگان مراجعه‌کننده به مرکز تخصصی طب کار «آرتا سلامت اردبیل» صورت گرفت. تعداد ۶۵ نفر راننده کور رنگ با ۱۳۰ نفر از رانندگان با دید سالم همان مرکز ازنظر سوابق سوانح ترافیکی ثبت‌شده توسط پلیس راهنمایی و رانندگی طی ۵ سال گذشته موردبررسی و مقایسه قرار گرفت. نمونه‌ها با رضایت آگاهانه در مطالعه شرکت نمودند. برای تجزیه‌ و تحلیل داده‌ها از آزمون آماری تی مستقل استفاده گردید.

یافته‌ها: از مجموع ۲۰۸۹ راننده، ۶۵ نفر (۱/۳%) با اختلال دید رنگی شناسایی شدند. بیشترین نوع کوررنگی به ترتیب شامل کوررنگی سبز (۶۹/۶۷%)، کوررنگی سبز-قرمز (۰۷/۲۳%)، کوررنگی قرمز (۶۹/۷%) و کوررنگی کامل (۵۵/۱%) بود. میانگین سنی رانندگان کور رنگ ۲۵/۴۵ با انحراف معیار استاندارد ۰۲۷/۱۱ و میانگین سنی رانندگان با دید سالم ۶۷/۴۲ با انحراف استاندارد ۳۵۴/۹ بود. تعداد ۷ نفر (۷/۱۰%) از رانندگان کور رنگ و ۲۶ نفر (۲۰%) از رانندگان با دید سالم، حداقل یک‌بار طی ۵ سال گذشته درگیر تصادف بودند.

نتیجه‌گیری: رانندگان دارای بیماری های چشمی بیش از رانندگان سالم درگیر سوانح ترافیکی می شوند. شناسایی بیماری های چشمی رانندگان از جمله کوررنگی هنگام صدور گواهینامه رانندگی می تواند در کاهش میزان تصادفات مرتبط با این بیماری ها مؤثر باشد.

واژه‌های کلیدی : بیماری های چشمی ، کوررنگی ، رانندگان ، سوانح ترافیکی

<< ادامه مطلب را در فایل پیوست مطالعه فرمایید >>