تأثیر زمان ماند و نوع ماده اولیه بر میزان تولید بیوگاز و قلیاییت در هضم بی‌هوازی ضایعات کشتارگاهی

فصلنامه علوم و تکنولوژی محیط زیست

دوره ۱۸ ، (ویژه نامه شماره ۲) ، پاییز ۱۳۹۵

نویسندگان: آمنه سلیمی ، شهناز دانش ، سید هادی ابراهیمی

چکیده:

زمینه و هدف : تصفیه بی هوازی برخی از ضایعات جامد کشتارگاهی مانند محتویات شکمبه ، به دلیل پتانسیل تولید انرژی و تأثیر مثبت آن در کاهش آلودگی های زیست محیطی ، یکی از گزینه های مناسب فرآوری و دفع این قبیل ضایعات به شمار می آید. هدف از انجام این پژوهش ، تعیین تأثیر زمان ماند و نوع مواد اولیه بر روی میزان تولید بیوگاز و قلیاییت از محتویات شکمبه دام های بزرگ بوده است .

روش بررسی: در این پژوهش ، تأثیر زمان ماند و نوع ماده اولیه بر روی تولید قلیاییت و بازده بیوگاز در فرآیند هضم بی هوازی ضایعات کشتارگاهی در مقیاس آزمایشگاهی در راکتورهایی با حجم یک لیتر و با جریان ناپیوسته بررسی شد. بررسی ها در درجه حرارت   و زمان ماندی معادل ٣٠ روز و با سه نوع ماده اولیه شامل محتویات شکمبه گاو، محتویات شکمبه گوسفند و مخلوط آن ها (نسبت اختلاط ١:١) که درصد وزنی کل مواد جامد آن ها به ترتیب معادل ۶/۵، ٩/١ و ٨/٠ درصد بود، انجام گرفت .

یافته ها: بر اساس نتایج ، بیش ترین میزان افزایش قلیاییت که منجر به افزایش pH نیز شد در هاضم حاوی محتویات شکمبه گاو اتفاق افتاد. بنابراین حداکثر بازده تجمعی بیوگاز و متان در این هاضم ها بود که به ترتیب معادل ٢٨۶/١ و mL/g VSdegraded ٨٠/٧ به دست آمد.

نتیجه گیری: به طور کلی می توان چنین بیان کرد که در فرآیند هضم بی هوازی محتویات شکمبه (علی رغم نوع ماده اولیه و زمان ماند)، عامل pH می تواند نقش بسیار مهمی را در تولید بیوگاز و متان برعهده داشته باشد. به همین جهت افزایش یک ماده قلیا به منظور جلوگیری از افت pH و تأمین شرایط محیطی مناسب برای رشد و فعالیت میکرو ارگانیزم ها، ضرورت دارد.

واژه های کلیدی: هضم بی‌هوازی ، ضایعات کشتارگاهی ، زمان ماند ، نوع ماده اولیه ، بیوگاز

 << ادامه مطلب را در فایل پیوست مطالعه فرمایید >>