بررسی شیوع اختلالات اسکلتی عضلانی در قالیبافان شاغل و ارتباط آن با میزان روشنایی در کارگاه‌های قالی‌بافی شهرستان تکاب در سال ۱۳۹۲

فصلنامه تخصصی انجمن ارگونومی و مهندسی عوامل انسانی ایران

دوره ۳ – شماره ۲ – سال ۱۳۹۴

نویسندگان : لیلا غیبی ، محمد رنجبریان ، حسین حاتمی ، سهیلا خداکریم

چکیده :

مقدمه: ابزار کار نامناسب و غیر استاندارد، نور ناکافی و عدم استراحت کافی قالی­ بافان منجر به افزایش شیوع اختلالات اسکلتی عضلانی در آن‌ها می­ گردد که بایستی با نظارت بیشتر بر کارگاه­ های قالی­بافی آن را کاهش داد.

مواد و روش ­ها: این مطالعه از نوع توصیفی، تحلیلی به روش مقطعی می ­باشد که در کارگاه ­های قالی­بافی روستایی شهرستان تکاب انجام شد. ۸۶ کارگاه قالی­بافی به روش نمونه­ گیری خوش ه­ای انتخاب شدند؛ که ۲۲۲ نفر شاغل در این کارگاه ­ها مشغول بکار بودند. شدت روشنایی عمومی و موضعی در کارگاه­های قالی­بافی با دستگاه نورسنج مدل LX-13 اندازه­ گیری و اختلالات اسکلتی عضلانی شاغلین نیز با پرسشنامه نوردیک بررسی شد.

یافته‌ها: نتایج نشان می ­دهد که اختلال ناحیه پشت بیشترین شیوع (۶۱.۳%) و اختلال ناحیه آرنج کمترین شیوع (۷.۲%) را در بین کارگران قالی­ باف داشتند. شدت روشنایی عمومی (۸۲.۴%) و شدت روشنایی موضعی اکثر کارگاه­ ها (۹۱.۹%)، کمتر از حد توصیه‌شده بود.

نتیجه‌گیری: درگیری بیشتر اندام ­های فوقانی در کار قالی ­بافی منجر به افزایش اختلال در این اندام­ ها می­ گردد. نتایج نشان داد که اکثر شاغلین در کارگاه­هایی با روشنایی غیر استاندارد اشتغال داشتند. مؤثر ترین متغیر در ایجاد اختلال ناحیه گردن و پشت سابقه کار افراد و شدت روشنایی عمومی محیط کار، در اختلال ناحیه مچ دست و اختلال ناحیه شانه سابقه کار افراد بود.

واژه‌های کلیدی : اختلالات اسکلتی عضلانی ، روشنایی عمومی ، روشنایی موضعی ، کارگاه های قالیبافی