بررسی تاثیر مداخله ارگونومیک در کاهش اختلالات اسکلتی ماهیچه ای در کارکنان دانشکده پزشکی شیراز

زمینه و هدف:  درصد بالایی از ناراحتی های اسکلتی- ماهیچه ای به علت وضعیت بدنی نامناسب و طراحی ضعیف ایستگاه های کار می باشد. بنابراین پژوهش حاضر جهت بررسی میزان شیوع اختلالات اسکلتی- ماهیچه ای، ارزیابی ایستگاه های کاری و بررسی تاثیر اقدامات مداخله ای ارگونومیک در بین کارکنان دانشکده پزشکی دانشگاه علوم پزشکی شیراز انجام گردید.

روش بررسی: در این مطالعه مداخله ای، ۲۰۰ نفر از کارکنان واحد های مختلف دانشکده پزشکی شرکت نمودند. افراد به صورت تصادفی به دو گروه آزمایش و گواه تقسیم شدند. اطلاعات به وسیله پرسشنامه، روش های استاندارد RULA QEC, جمع آوری شد و همچنین لیست ارزیابی ارگونومیک پست های کار به منظور ارزیابی شرایط کاری استفاده گردید.

یافته ها: نتایج نشان داد که بعد از انجام اقدام مداخله ای جهت گروه آزمایش، بین افزایش آگاهی از اصول ارگونومی و بهبود ایستگاه کاری ارتباط معنی داری(p≤۰.۰۵ ) وجود دارد. همچنین کاهشی معنی دار(p≤۰.۰۵ ) در میزان ناراحتی اسکلتی- ماهیچه ای توسط کارکنان گروه آزمایش بعد از مداخله، مشاهده گردید. سطح خطر بعد از اقدام اصلاحی کمتر شد و وضعیت بدن بهبود یافت. همچنین ارتباط معنی داری (p≤۰.۰۵ ) بین سطح خطر با گردن و شانه درد در گروه آزمایش مشاهده شد. بعد از انجام مداخله، امتیاز ایستگاه کار نیز افزایش معنادار(p≤۰.۰۵ ) یافت.

نتیجه گیری: بر اساس یافته های این مطالعه می توان گفت که مداخله ارگونومیک می تواند باعث بهبود وضعیت بدن، ایستگاه های کار و همچنین کاهش میزان شیوع اختلالات اسکلتی – ماهیچه ای در بین کارکنان شود.