بررسی تاثیر تلفن همراه بر آگاهی موقیتی و زمان واکنش ترمز زدن رانندگان در شبیه ساز رانندگی اتوبوس

زمینه و هدف: رشد فزاینده استفاده از تلفن همراه در هنگام رانندگی در واقع بخشی از روند نگران کننده تأثیر فن‌آوری های روز بر کاهش توجه رانندگان است. استفاده از تلفن در طول رانندگی احتمال تصادف را بین ۳ تا ۵/۶ مرتبه افزایش می دهد. تلفن همراه توجه راننده را از رانندگی ممکن است منحرف کنند و منجر به کاهش آگاهی موقعیتی راننده شود. هدف مطالعه حاضر بررسی تاثیر تکلیف شنیداری-کلامی بر آگاهی موقعیتی و زمان واکنش راننده می باشد.

روش بررسی: برای انجام این مطالعه ۳۰ راننده اتوبوس در شبیه ساز رانندگی اتوبوس رانندگی کردند. آگاهی موقعیتی رانندگان با روش ارزیابی کلی آگاهی موقعیتی ( SAGAT ) اندازه گیری شد. از روش آنالیز وظیفه مبتنی بر هدف GDTA ) ) برای تجزیه و تحلیل وظایف شناختی راننده استفاده شد. زمان واکنش ترمز زدن آزمودنی ها بطور خودکار در شبیه ساز ثبت شد.

یافته ها: نتایج نشان داد که همه سطوح آگاهی موقعیتی رانندگان بعد از تکلیف شنیداری-کلامی بطور معناداری کاهش می یابد( p<0.001 ). همچنین مشخص شد تکلیف شنیداری-کلامی ، زمان واکنش ترمز زدن رانندگان را بطور چشمگیری افزایش می­دهد ( p<0.001 ). ضریب همبستگی پیرسون بین سطوح ۲ و ۳ و کل آگاهی موقعیتی و زمان واکنش ترمز زدن بعد از تکلیف شنیداری-کلامی ارتباط معناداری منفی را نشان داد( p<0.05 ).

نتیجه گیری: در مجموع این مطالعه نشان داد که تکلیف شنیداری-کلامی آگاهی موقعیتی و عملکرد رانندگان را بطور مخربی تحت تاثیر قرار می دهد.