توضیحات :
مجله علمی پژوهشی سلامت کار ایران
دوره ۱۵ – شماره ۶ – سال ۱۳۹۷
نویسندگان : محدثه چوبدار ، فائزه محمدی ، علی صفری واریانی ، خدیجه حسنی ، احمد نیک پی
چکیده :
زمینه و هدف: عفونت های مرتبط با مراقبت های درمانی، مهمترین پیامد مواجهه با بیوآئروسل ها است که سلامت شاغلین و مراجعان بیمارستانها را تحت تأثیر قرار میدهد. مطالعه حاضر با هدف بررسی ارتباط بیوآئروسلهای قارچی و ذرات معلّق هوابرد در دو بیمارستان آموزشی شهر قزوین در سال ۱۳۹۶ انجام گرفت.
روش بررسی: این مطالعه توصیفی-تحلیلی، در ۱۲ بخش داخلی دو بیمارستان و هوای آزاد آنها به مدت شش ماه انجام شد. نمونه برداری از بیوآئروسلها با استفاده از دستگاه نمونه بردار Quick Take 30 در هواگذر L/min ۳/۲۸ و به مدت ۱۰-۵ دقیقه صورت گرفت. تعیین غلظت ذرات PM2.5 و PM10 توسط دستگاه Micro Dust Pro در فلوی L/min ۸/۳ و برحسب µg/m۳ انجام گرفت. تجزیه و تحلیل داده ها توسط SPSS نسخه ۲۰، آزمون های ناپارامتریک و همبستگی اسپیرمن انجام شد.
یافته ها: نتایج نشان داد که حداکثر و حداقل تراکم کل میکروبی مربوط به بخش اورژانس ۱ و اتاقهای عمل بود. بخش جراحی زنان ۱ نیز بیشترین تراکم قارچی را داشت (CFU/m۳ ۷/۹۲). آسپرژیلوس نایجر و کلادوسپوریوم فراوانترین گونه ها بودند. همبستگی معنادارای بین تراکم قارچی و غلظت ذرات PM10، دما و رطوبت نسبی هوا مشاهده شد (۰۵/۰>p).
نتیجه گیری: در این مطالعه عمده منابع تولید آلودگی مربوط به بخش های داخلی بیمارستان ها بود. لذا کنترل رشد میکروارگانیسم های هوا از طریق بهبود سیستم تهویه، رعایت موازین بهداشتی و نظافتی و ارزیابی مستمر کیفیت هوای داخل پیشنهاد میگردد. به دلیل وجود رابطه بین تراکم ذرات PM۱۰ و PM۲.۵ و غلظت بیوآئروس لها، توصیه میگردد از تعیین غلظت این گروه ذرات به عنوان ابزاری جهت پیش بینی سریع و آسان آلودگی میکروبی هوا در مراکز بهداشتی-درمانی استفاده نمود.
واژههای کلیدی : بیمارستان ، کیفیت هوای داخل ، ذرات معلّق هوا ، بیوآئروسل ، عفونت بیمارستانی
<< ادامه مطلب را در فایل پیوست مطالعه فرمایید >>
