توضیحات :
مجله مهندسی بهداشت حرفه ای
دوره ۵ – شماره ۱ – سال ۱۳۹۷
نویسندگان : حسین شجاعی فرح آبادی ، حسن اصیلیان مهابادی ، علی خوانین ، مهدی عباس زاده
چکیده :
مقدمه: یکی از فاکتور هایی که در میزان راندمان حذف و جذب آلاینده ها تاثیر دارد، میزان سطح بستر است. امروزه استفاده از بستر هایی کربن فعال، زئولیت های مصنوعی نظیر Y و ZSM-5 به دلیل دارا بودن سطح زیاد از کارایی خوبی برخوردار می باشند. در این مطالعه به اصلاح دیاتومیت با استفاده از فرایندهای شیمیایی و حرارتی جهت افزایش سطح بستر و همچنین میزان ظرفیت جذب پرداخته شد.
روش پژوهش: نمونه خام دیاتومیت بعد از شستشو با آب مقطر، با محلول ۱ مولار اسیدکلریدریک طی دو مرحله ۶ ساعته تحت دمای ° C ۷۰ پالایش و درنهایت در دمای ° C ۷۵۰ به مدت ۴ ساعت کلسینه و در نهایت مشخصههای آن نظیر مساحت سطح ویژه، توزیع منافذ، ایزوترم جذب-واجذب و میزان ظرفیت جذب آن با عبورآلاینده تولوئن از آن مورد بررسی قرار گرفت.
یافتهها: پالایش اسیدی موجب افزایش ۲/۲ برابری مساحت سطح ویژه، نسبت به نمونهای که تنها با آب دیونیزه شسته شده، داشت و همچنین میزان SiO۲ به ۸۸/۱۶% رسید. با کلسینه کردن نمونه سطح ویژه ۱۶/۴% کاهش داشته و ساختار کریستالی افزایش یافت. نتایج XRF و XRD نشان داد که بیشترین ترکیب ساختار دیاتومیت به ترتیب کریستوبالیت، کوارتز و فلدسپار بوده و همچنین میزان ظرفیت جذب در نقطه شکست و اشباع بعد از اصلاح به ترتیب ۱۳۱% و ۹۷% افزایشیافت.
نتیجهگیری: اگرچه با اصلاح دیاتومیت با اسید و کلسینه کردن در دمای ° C ۷۵۰، میزان سطح بستر و همچنین ظرفیت جذب آن افزایش یافت ولی در مقایسه با بستر های موجود نظیر کربن فعال و انواع زئولیت سنتزی افزایش چشم گیری نداشته و مطالعه بیشتری را می طلبد.
واژههای کلیدی : دیاتومیت ، اسیدکلریدریک ، اصلاح حرارتی ، سطح ویژه ، جذب
<< ادامه مطلب را در فایل پیوست مطالعه فرمایید >>
